Westhoek, Westkwartier, Blootland, Houtland, Graafschap, Comté, Flandre... 

Hoe je de grensregio dan ook zou willen noemen, over één ding waren de Buren zonder Grenzen die woensdag 23 april bijeenkwamen in Hondschoote het eens: het is eigenlijk vooral een taalgrens. 

De buren, of de ambassadeurs van de grensregio, zeg maar, spraken nochtans vlotjes dezelfde taal. Niet altijd letterlijk, maar dan toch zeker figuurlijk. Alle aanwezigen kenden de buurt als hun binnenzak: geen geheimen over de lokale feesten, over de staat van de wandelpaden rond Lac de Téteghem, over de sfeer bij Franse loopwedstrijden, over projecten waarbij de EGTS betrokken was al meer dan 10 jaar geleden, over de economische ontwikkelingen in Duinkerke vandaag, over betaalwijzen hier en daar en over kinderen in scholen aan de andere kant van de grens...

Taal, ecologie, natuur, economie, school, feesten en geschiedenis waren dan ook de kernwoorden van de avond.  

En na de filosofische vraag van één van de Franse deelnemers 'C'est quoi, être flamand et c'est quoi, être français en 2025?' was het tijd om bij een streekbiertje de avond af te ronden en elk naar zijn kant van de grens te vertrekken. Bij de stevige handdruk als afscheid klonk steevast de belofte om elkaar eind juni of begin juli terug te zien voor de uitstap van de Buren zonder Grenzen.